Ik wil iets opmerkelijks delen dat we hebben ontdekt tijdens duizenden gesprekken met mensen zoals jij. Na honderden vragen over eindberichten te hebben geanalyseerd, hebben we iets gevonden diepgaand: mensen zijn niet alleen bang om te sterven, we zijn doodsbang om verkeerd herinnerd te worden.

De meest voorkomende vraag die we krijgen is niet „Hoe werkt de technologie?” of „" Wat gebeurt er met mijn” gegevens?” Het is „Wat moet ik eigenlijk zeggen?” Deze vraag onthult onze diepste angst: dat onze laatste woorden kunnen verkeerd worden begrepen, ontoereikend zijn of op de een of andere manier niet de volheid van onze liefde weergeven.

Mensen worstelen vaak niet met sterven, maar met de druk om hun laatste boodschap perfect te maken. Ze maken zich zorgen over elk woord, bang dat ze iets belangrijks zullen vergeten of niet in staat zijn hun woorden uit te drukken emoties correct. Maar dit is wat ik heb geleerd door te zien hoe duizenden mensen hiermee omgaan proces: de perfecte boodschap bestaat niet, en dat is precies waarom authentieke boodschappen zo krachtig zijn.

Je laatste boodschap hoeft geen literair meesterwerk te zijn. Het hoeft niet alles op te lossen familieprobleem of pak elke complexiteit van een relatie aan. Het moet gewoon trouw zijn aan wie je bent. en wat je voelt. De mensen van wie je houdt, hebben geen perfectie van jou nodig — ze hebben verbinding nodig.

We hebben ook iets moois geleerd over het kiezen van ontvangers. De meeste mensen denken in eerste instantie alleen van directe familie, maar dan beseffen ze hun gekozen familie — vrienden die broers en zussen zijn geworden, mentoren die werden ouderfiguren, collega's die levenslijnen werden — het verdienen te weten hoeveel ze belangrijk waren.

De emotionele reis van het creëren van de laatste boodschappen volgt een voorspelbaar pad: eerst weerstand, vervolgens overweldigen, gevolgd door onderhandelen over eenvoudigere opties, sommigen zijn bang voor de technologie, en eindelijk — voor degenen die doorzetten — een diepe acceptatie en zelfs vrede over het hele proces.

Wat me het meest ontroert is te zien hoe mensen zich realiseren dat het schrijven van hun laatste boodschappen juist beter wordt. hun huidige relaties. De handeling om diep na te denken over wat ze tegen elke persoon willen zeggen motiveert hen vaak om sommige van die dingen nu te zeggen, nu ze er nog zijn.

Je laatste boodschap is geen prestatie of test. Het is een geschenk — onvolmaakt, menselijk en onvervangbaar omdat het van jou komt. Vertrouw op je hart, schrijf je waarheid en weet dat de mensen die liefhebben je zult alles koesteren wat je wilt achterlaten.

JP, Luca, CJ, 8 en Summer