Een persoonlijke brief over digitale overlijdensplanning

Ik moet je iets vertellen waar ik de laatste tijd aan denk, en ik hoop dat je bij me blijft omdat het belangrijk is. Ken je die anime Death Note? Degene met Licht en het bovennatuurlijke notitieboek? Nou, ik realiseerde me onlangs dat een manga uit 2003 iets begreep over digitaal doodsplanning die Silicon Valley nog steeds niet heeft bedacht.

Ik weet dat dat raar klinkt, maar luister naar me.

Dit is wat me opviel aan Death Note: toen Light iemands naam in dat notitieboek schreef, was dat klaar. Geen ctrl+z, geen „oeps, dat was niet de bedoeling”, geen klantenservice om te bellen. Die bestendigheid dwong iedereen — personages en kijkers — om echt na te denken over het gewicht van hun acties.

Vergelijk dat nu eens met hoe technologiebedrijven vandaag omgaan met je digitale erfenis. Google zegt: „Hé, jouw foto's worden verwijderd na twee jaar inactiviteit. Wil je ze downloaden?” Ze hebben letterlijk maakte van uw digitale overlijdensplanning een karwei voor bestandsbeheer.

Zo werkt de dood niet, vriend. De dood gaat niet over opslagquota.

Death Note had 13 specifieke regels. Geen suggesties of „we zullen ons best doen” beloftes. Regels. Regel #1 was glashelder: „De mens wiens naam in dit briefje staat, zal sterven.” Geen kleine lettertjes, nee uitzonderingen.

Kijk nu eens naar typische digitale wilsdiensten: „We zullen proberen uw berichten over te brengen, onder voorbehoud van technische beperkingen, wettelijke vereisten en of we nog steeds actief zijn.” Dat is niet goed genoeg voor zoiets belangrijks als je laatste boodschap, toch?

Hier is iets moois aan Death Note waarvan ik denk dat het over het hoofd wordt gezien: Light schreef niet alleen namen. Hij schreef hele scenario's: hoe mensen zouden sterven, wat ze eerst zouden doen, hun laatste momenten. De Death Note ging niet alleen over het beëindigen van het leven; het ging over het bedenken van een verhaal.

Jouw digitale dood zou hetzelfde moeten zijn. Niet alleen „hier zijn mijn wachtwoorden” (zet alsjeblieft niet die in de laatste berichten trouwens), maar je echte verhaal. Jouw waarheid. Je laatste echte mens verbinding. Technologiebedrijven zijn vergeten dat postume berichten over liefde gaan, niet over logistiek.